ბიოგრაფია

 
ჰომაიოუნ ასადიანი დაიბადა 1959 წელს. 1974 წლიდან ესწრებოდა კინორეჟისურის კურსებს, სწავლა გააგრძელა თეირანის დრამატული ხელოვნების კოლეჯში, სადაც კინორეჟისურას ეუფლებოდა. თავიდან ასადიანი ფოტოგრაფიით იყო გატაცებული და ოცამდე მხატვრული ფილმის ფოტოგრაფიც გახლდათ. ასევე მუშაობდა 15 ფილმის რეჟისორის ასისტენტად და წერდა სცენარებსაც. ჰომაიოუნ ასადიანი ოთხი  სერიალის, ორი სატელევიზიო ფილმისა და შვიდი მხატვრული ფილმის ავტორია.  

სინოფსისი

საიდ რეზა ახალგაზრდა სასულიერო პირია, რომელიც მიემგზავრება თეირანში, რათა სწავლა  დაასრულოს და მორალის კურსებს დაესწროს. ცოლის ავადმყოფობა ცვლის მის ცხოვრებას. იგი იძულებული ხდება თეოლოგიის კურსი მიატოვოს და მეუღლესა და ორ  ბავშვზე იზრუნოს.

ბიოგრაფია

დოკუმენტური ფილმების რეჟისორი, გამომცემელი და ფოტოგრაფი სეიფოლა სამადიანი დაიბადა 1954 წელს. მიღებული აქვს ბაკალავრის ხარისხი ინგლისურ ლიტერატურაში. 1968 წელს მან დაიწყო ფოტოგადაღება, 1978 წელს კი დოკუმენტური ფილმების შექმნა. „თეთრი სადგური” (1999); „თეირანი, 25-ე საათი” (1999); „მკვლელობის ხელოვნება” (2003); „ერთხელ მარაკესში” (2006). სეიფოლა სამადიანი თავად იყო თავისი ფილმების რეჟისორი, ოპერატორი და სცენარის ავტორიც. რამდენიმე ფილმზე სეიფოლა მუშაობდა აბას კიაროსტამთან ერთად. სეიფოლა სამადიანი იყო ისეთი საერთაშორისო კინოფესტივალების ჟიურის წევრი, როგორებიცაა: მილანის კინოფესტივალი, ფაჯის კინოფესტივალი, ბიენალეს ევროპული მოკლემეტრაჟიანი ფილმების ფესტივალი. თავისი ფილმებით მონაწილეობა აქვს მიღებული ტრიბეკას, სან-ფრანცისკოს, ამსტერდამის და სხვა ფესტივალებში. სეიფოლა სამადიანი 2004 წლიდან დღემდე ტასვირის კინოფესტივალის დირექტორია, და ასევე ტასვირის ჟურნალის გამომცემელი და მთავარი რედაქტორი.



სინოფსისი

2005 წლის შემოდგომაზე 16 სტუდენტი ნიუ-ორკიდან და მაროკოდან შეიკრიბნენ მარაქესში, როგორც ტრიბეკის კინოინსტიტუტის, ტრიბეკას კინოფესტივალის და მარაქესშის საერთაშორისო კინოფესტივალის ფონდის სტუმრები, რათა  დაესწრონ აბას კიაროსტამის მასტერკლასებს, სადაც მარტინ სკორსეზეც იღებდა მონაწილობას. იქვე იყო ოპერატორების ჯგუფი, რათა გადაეღოთ ახალგაზრდა არტისტების და ვეტერანი რეჟისორის შეხვედრა. სეიფოლა სამადიანის დოკუმენტურ ფილმში “ერთხელ მარაქესში” ნაჩვენებია კიაროსტამის კინემატოგრაფიული ენის კულტურული მრავალფეროვნება და ხელოვნებისადმი სიყვარული, რომელთა სინთეზიც მის ფილმებშია განფენილი. ფილმში ჩანს სტუდენტური ფილმების ნაწყვეტები, ასევე მცირე ინტერვიუ მარტინ სკორსეზესთან. ფილმის პრემიერა შედგა 2006 წლის ტრიბეკას კინოფესტივალზე. 

ბიოგრაფია

პეგა აჰანგარანი დაიბადა 1984 წელს, ქ. არაკში (ირანი).  პეგა  არის მსახიობი და დოკუმენტური კინოს რეჟისორი. იგი თამაშობს საკმაოდ ბევრ ირანულ ფილმში. აქვს გადაღებული რამდენიმე დოკუმენტური ფილმი. პეგა თამაშობს დედამისის, მანჯე ჰეკმატის ფილმებშიც, რომელიც არის რეჟისორი და პროდიუსერი. პეგას მიღებული აქვს პრიზები, როგორც მსახიობს საერთაშორისო კინოფესტივალებზე. 

სინოფსისი

ახალგაზრდა ირანელი პოეტი ქალის ხანმოკლე ცხოვრების ლირიული მიმოხილვა.

ბიოგრაფია

 
ბანსალი ინდოეთის კინო სამყაროში ყველაზე ცნობილი რეჟისორია. მის ფილმებს აქვს დიდი ემოციური დატვირთვა, აუდიტორიაზე შთაბეჭდილებას ახდენს ექსტრავაგანტური სცენებით და პერსონაჟების პორტრეტებით. სანამ რეჟისორი გახდებოდა დაამთავრა ფილმის მონტაჟის კურსები ინდოეთის კინოსა და ტელევიზიის ინსტიტუტში. სანამ კინო კარიერას დაიწყებდა იგი იყო ვინდუ ვინოდ ჩოპრას ასისტენტი. მას სხვადასხვა ფესტივალებზე აღებული აქვს ჯილდოები.

 სინოფსისი 

“შავი” არის ისტორია ბრმა და ყრუ-მუნჯი გოგონასი. მასწავლებელი მას იმედის ნაპერწკალს უღვივებს სხვადასხვა საგნების სწავლით, რომელსაც დიდი მუშაობა სჭირდება რომ გოგონას რამე ისწავლოს. მისი ამბიციაა გოგონამ დიპლომი აიღოს, და ამისთვის მთელ მის ენერგიას ხარჯავს. საბოლოოდ გოგონა აღწევს დასახულ მიზანს, იგი კურსდამთავრებული ხდება. 

ბიოგრაფია

 
კინორეჟისორი და  სცენარისტი ნანა ჯანელიძე, საქართველოს სახელმწიფო თეატრალური ინსტიტუტის დასრულების შემდეგ 1981  წლიდან მუშაობდა ასისტენტად რეჟისორ თ. აბულაძესთან. 1984 წელს იყო ფილმ “მონანიების” მუსიკის და სცენარის ავტორი. 1994 წელს ის  წერს სცენარს და იღებს ფილმს “ იავნანა”, რომელმაც მიიღო;  საქართველოს სახელმწიფო ჯილდო, მოსკოვის XV ახალგაზრდული საერთაშორისო ფილმების ფესტივალის ჟიურის სპეციალური პრიზი, იალტის ფილმების ფორუმის “XX საუკუნის კინო” მთავარი პრიზი “ ვერცხლის ლურსმანი”, პიზაროს (იტალია) ფილმების ფესტივალის მთავარი პრიზი “Premio del Trentenalle”, ლაგოვის (პოლონეთი) ზაფხულის კინო ფესტივალის ‘ ლაგოვი-94” ჯილდო “ ვერცხლის ყურძენი” და “ ვერცხლის რაინდი”.  და 1995 წელს მიიღო“ ოქროს რაინდის” პრიზი საერთაშორისო ფილმების ფესტივალზე.

სინოფსისი 

ფილმი მოგვითხრობს იმ რთულ და ხიფათიან გზაზე, რაც ქართულმა გალობამ XIX -XXსაუკუნეეში გამოიარა, როდესაც ჯერ რუსეთის იმპერიამ, შემდეგ კი ბოლშევიკური მთავრობამ მას სასტიკი ბრძოლა გამოუცხადა. ქართული საგალობლების გადასარჩენად მისი სანოტო სასიტემაზე გადატანა ითავა ცნობილმა საოპერო ბანმა, ლასკალას სოლისტმა, ფილიმონ ქორიძემ. ფილიმონმა თავი მიანება ბრწყინვალე საოპერო კარიერას და 5500 საგალობელი ნოტებზე გადაიტანა. მისი გარდაცვალების შემდეგ საქმე ბოლომდე მიიყვანა მესტამბე, ექვთიმე კერესელიძემ. ექვთიმემ მრავალი გაჭირვება გადაიტანა ძვირფასი ხელნაწერების შესავსებად და გადასარჩენად.  ბოლოს ექვთიმემ ქართული საგალობლები სამი წლით ქართულ მიწას მიაბარა და ამით იხსნა ისინი ბოლშევიკური მთავრობის დევნისგან. 

პიერ გოთშელი

 
პიერ გოთშელი მუშაობდა რეჟისორის ასისტენტად რეკლამებში და მხატვრულ ფილმებზე 10 წლის განმავლობაში, ხოლო შემდეგ დაიწყო მუშაობა დოკუმენტურ ფილმებზე ტელევიზიისთვის და რაიდოსთვის ევროპასა და აფრიკაში. მისი სამუშაოს მნიშვნელოვანი ნაწილი ეხება მსოფლიო კულტურას და ბოლო ათი წელია ყოფილ საბჭოთა ქვეყნებს, სადაც ის ატარებს სემინარებს პროფესიონალი ჟურნალისტებისათვის.

ირმა ინარიძე

ირმა ინარიძე 1999 წლიდან აქტიურად თანამშრომლობს ფრანგულ რადიოსთან და კინოსთან. ფრანგ რეჟისორ Pierre Goetschel--თან ერთად 1999-2005 წლებში განახორციელა რამოდენიმე რადიო დოკუმენტური ფილმი ფრანგულ რადიო “France Culture"-თან: “უკრაინა, სიჩუმის იმპერია” – 2003 წელი, “და იყო სამჯერ რევოლუცია” – 2005 წელი, 2002 წელს მუშაობდა ფრანგი რეჟისორის Julie Bertuccelli– – ის ფილმზე “რაც ოთარი წავიდა”, როგორც ფრანგული პროდუქციის Les  Films Di Poisson ასისტენტი. “საქართველო ღვინის სიყვარულით” მისი და პიერ გოჩელის პირველი ერთობლივი დოკუმენტური ფილმია, რომელიც ფრანგული სატელევიოზიო არხის “Arte”--ს მიერ იქნა დაფინანსებული. ამჟამად მუშაობს ახალ დოკუმენტურ ფილმზე, რომელსაც კვლავ “Arte”- დააფინანსებს და რომლის თემაც, კვლავ საქართველოა. არის მრავალი კულტურული პროექტის პროდიუსერი, საქართველოსა და საფრანგეთს შორის. 

სინოფსისი


საქართველოში, ღვინო ქვეყნის ისტორიის მნიშვნელოვანი ნაწილია. 4 წლის წინ კრემლმა დააწესა ემბარგო ქართულ ღვინოზე. ფილმში ნაჩვენებია სამი ღვინის მწარმოებელი – გლეხი, ღვინის მწარმოებელთა ორგანიზაცია და ახალი ფეშენებელური ღვინის ქარხანა. მათი მეშვეობით ნაჩვენებია ათასწლოვანი ტრადიციის, საბჭოური მემკვიდრეობისა და საბაზრო ეკონომიკას შორის მოქცეული ქვეყანა, რომელიც მეტამორფოზას განიცდის. 

ბიოგრაფია

ამინ ფარაჯფოური დაიბადა 1974 წელს თავრიზში. იგი არის თეირანის ხელოვნების უნივერსიტეტის კურსდამთავრებული. ამინი,  ცნობილი ირანელი რეჟისორის მასოუდ კიმიაის თანაშემწე. შემდგომში თავად გადაიღო 4 მოკლემეტრაჟიანი ფილმი 2000-2005 წლებში. “ღრუბლებს შორის მორბენალი” მისი პირველი მხატვრული ფილმია. 
 

სინოფსისი

მილადი, მეამბოხე ახალგაზრდა, რომელიც საშუალო სკოლაში ნარკოტიკებით არის “გატაცებული”. ეს ვითარება უქმნის მას პრობლემებს როგორც სკოლაში, ასევე   მარტოხელა დედასთან. მილადს აქვს ნარკომავაჭრეთა ვალი და ცდილობს მათ დაემალოს. ამ დროს მას მასწავლებელი მარათონში მონაწილეობას სთავაზობს. 

ბიოგრაფია

 
1978 წელს დაამთავრა თბილისის სახ. უნვერსიტეტის ფიზიკის ფაკულტეტი. 1986 წელს დაამთავრა შოთა რუსთაველის სახელობის საქართველოს სახელმწიფო თეატრალური ინსტიტუტეს კინოსაოპერატორო ფაკულტეტი (ლევან პაატაშვილის სახელოსნო). 1994 წელს ამავე ინსტიტუტის კინოსარეჟისორო ფაცულტეტი (მერაბ კოკოჩაშჰვილის სახელოსნო). მხატვრული და დოკუმენტური ფილმების დამდგმელი რეჟისორი და ოპერატორი.

სინოფსისი

დოკუმენტური ფილმი წარმოადგენს კინოგადაღებების ვიდეო-დღიურს. ფილმი `ქეთო და კოტეს~ ძიებაში~ აღგვიწერს მერაბ კოკოჩაშვილის ფილმის შექმნის პროცესს. ამასთანავე, მასში შესულია უნიკალური ვიდეომასალა ვახტანგ ტაბლიაშვილის და იოსებ სუმბათაშვილის (`ქეთო და კოტეს~ დამდგმელი მხატვარი) ინტერვიუების სახით, აგრეთვე. 1948 წელს გადაღებული კინოქრონიკა, რომლებზეც `ქეთო და კოტეს~ გადაღებების მომენტებია აღბეჭდილი.ფილმი თავისი ფორმით წარმოადგენს მესამე ნამუშევარს დ. გუჯაბიძის საავტორო დოკუმენტური ფილმების სერიიდან პირობითი სახელით `კულისები~. (წინა ორი ფილმი - `რამდენიმე სურათი თეატრის ცხოვრებიდან, ანუ ინტერვიუ ჭოლასთან~ (2005) და `როკვით განფენილნი~ (2006) შეეხება ქართული თეატრის და ქართული ხალხური ცეკვის ოსტატებს)

ბიოგრაფია

 
დაიბადა 1978 წელს შირაზში (ირანი). 2002 წელს ბაკალავრის ხარისხი მიიღო კომპიუტერულ მეცნიერებაში, მელბურნის უნივერსიტეტში.  2008 წელს თეირანში მაჰე მეჰრის უნვერსიტეტში სწავლობდა თანამედროვე ხელოვნების ისტორიას და ასევე აქვე გადიოდა სხვადასხვა კურსებს კინემატოგრაფიაში და ფოტოგრაფიაში. პროფესიული კარიერის პერიოდში ის მუშაობდა რეჟისორის ასისტენტად სხვადასხვა რეჟისორებთან როგორებიცაა: მანიჯე ჰეკმატი (2007); აბას კიაროსმატი (2004-2007); აზადე არის რეჟისორი ფილმისა “ჰოსეინ საბზიანის კინო სკოლა” (2005), რომელიც ნაჩვენები იქნა მრავალ კინოფესტივალზე, მათ შორის: პუსანის საერთაშორისო კინფესტივალი(2005); დელ სინე პობრეს საერთაშორისო კინოფესტივალი (კუბა 2006) და ტასვირის კინოფესტივალი (ირანი 2007)

სინოფსისი 

ფილმი მოგვითხრობს მსახიობ ჰოსეინ საბზიანზე (მთავარი როლის შემსრულებელი აბას კიაროსმატის ფილმში “ახლო კადრი”), რომელიც თეირანის კლინიკაში სიკვდილის პირასაა. მეგობრები და ოჯახის წევრები ინტერვიუში განსხვავებულ გრძნობებზე ლაპარაკობენ -“ის იყო ნამდვილი პოეტი!”, “ჩვენ ყველას გვრცხვენოდა მისი!”. ფილმში გვხდება სასიყვარულო საუბრებიც ახალგაზრდა ქალთან, მეგობართან შეხვედრები,  ღამის ვიზიტი საბზიანის მიტოვებულ სახლში,  რომლის კინოსკოლად გადაქცევაზე ოცნებობდა. კითხვას, თუ “რას ნიშნავს კინოს სიყვარული?” არასოდეს ჰქონია უფრო ღრმა პასუხი. 

ბიოგრაფია

ფლორიან გალენბერგი დაიბადა 1972 წელს მიუხენში. იგი  ფილოსოფიას, ფსიქოლოგიას და რუსულ ენას სწავლობდა, 1992 წლიდან კი მიუნხენის ტელევიზიისა და კინოს კოლეჯის სტუდენტი იყო. 2001 წელს გალენბერგმა აიღო სტუდენტური ოსკარი მოკლემეტრაჟიანი ფილმისათვის „Quiero Ser", რომელშიც მექსიკელი უსახლკარო ბავშვების ცხოვრებაა ნაჩვენები. 

სინოფსისი

ჩინეთი ცეცხლში იყო გახვეული, როდესაც გერმანელი ბიზნესმენი სამშობლოდან შორს, უნებლიედ გმირად იქცა. 1937 წელს, როცა იაპონიის საიმპერატორო ჯარი თავს ესხმის ჩინეთს და გაუგონარი სისასტიკით უსწორდება იმდროინდელი დედაქალაქის, ნანკინის მოსახლეობას, ჯონ რაბე მოქმედებას იწყებს. დიდი საფრთხის მიუხედავად, ის ქალაქში დარჩენილი ბიზნესმენების, ექიმებისა და მისიონერების მცირე ჯგუფთან ერთად დაცვის ზონას აწყობს არასამხედრო პირებისთვის, რომელიც 250 000 ადამიანს გადაარჩენს იმისაგან, რაც მოგვიანებით „ნანკინის ჟლეტის“ სახელით შევა ისტორიის სახელმძღვანელოებში.

ბიოგრაფია

 
ანდრეას დრეზენი დაიბადა 1963 წელს გერაში, გერმანიის დემოკრატიულ რესპუბლიკაში. 70- იანი წლებიდან იღებდა სამოყვარულო ფილმებს. სკოლის დასრულების შემდეგ, 1982 წლიდან, ხმის ინჟინრად მუშაობდა შვერინის თეატრში, ტრენინგის კურსი გაიარა კინოსტუდია DEFA-ში, სადაც რეჟისორ გიუნტერ რაიშის ასისტენტადაც მუშაობდა. 1986-1991 წლებში კინორეჟისურას სწავლობდა პოტსდამ-ბაბელსბერგის კინოსა და ტელევიზიის აკადემია „კონრად ვოლფში”. 1992 წლიდან მუშაობს სცენარისტად და რეჟისორად. ცხოვრობს პოტსდამში.

სინოფსისი

შუა ხნის პოპულარულ მსახიობს, ოტო კულბერგს სმა და ყურადღების ცენტრში ყოფნა უყვარს, მას განსაკუთრებით ქალები ანებივრებენ. როდესაც ერთ დღეს ისევ ზედმეტს დალევს, თავისი ახალი ფილმის გადაღებაზე ვერ მიდის. პროდიუსერი შიშობს, რომ ოტოს გამო ფილმი შეიძლება საერთოდ ჩაიშალოს, ამიტომ შემცვლელს იწვევს, ოტოზე ბევრად ახალგაზრდა არნოს და უსაფრთხოებისთვის ყველა სცენას მასთან ხელმეორედ იღებს. ოტო იძულებული ხდება არა მარტო ფილმში თავისი როლის შენარჩუნებისთვის იბრძოლოს, არამედ საკუთარ ცხოვრებასაც გადახედოს.

ბიოგრაფია

ალექსანდერ ადოლფი დაიბადა 1965 წლის 10 ნოემბერს მიუნხენში, გერმანიაში. სწავლობდა მიუნხენის ლუდვიგ მაქსიმილიანის სახელობის ინსტიტუტში იურიდისპრუდენციას. მოგვიანებით წერდა რადიოპიესებს. 90-იანი წლებიდან ის მოღვაწეობს, როგორც რეჟისორი და სცენარისტი. 2002 წლიდან ადოლფი კითხულობს ლექციებს მიუნხენის სატელევიზიო ინსტიტუტში, ასევე კიოლნის საერთაშორისო კინოსკოლაში. 
 

სინოფსისი

 
მაღაზიაში არშიყის შემდეგ, ძებნილი, თვითმარქვია ფრანკი დაიჭირეს და ციხეში ჩასვეს. გათავისუფლების შემდეგ ფრანკი ცდილობს ფული პატიოსანი გზით მოიპოვოს და იმუშაოს. ერთხელ ის ისევ ხვდება ქალს მაღაზიიდან, ვისთანაც ჰქონდა ფლირტი. კაცს არ აღელვებს ის ფაქტი, რომ ქალი მეძავია. ფრანკი მაინც ვერ ივიწყებს თავის ადრინდელ საქმიანობას და სულ უფრო კარგავს რეალობის აღქმას.

 ბიოგრაფია

მსახიობი, რეჟისორი და ჟურნალისტი ნინო კირთაძე დაიბადა 1968 წელს თბილისში. 23 წლისამ  თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი დაამთავრა ლიტერატურათმცოდნეობის სპეციალობით და ამავე უნივერსიტეტის პედაგოგი გახდა. 1994–95 წლებში იყო ჯერ AFP–ის, შემდეგ კი AP–ს ჟურნალისტი. წერდა ჩეჩნეთის ომის, სომხეთის, აზერბაიჯანისა და საქართველოს შეიარაღებული კონფლიქტების შესახებ. 1996 წელს ნანა ჯორჯაძის ფილმში „შეყვარებული კულინარის 1001 რეცეპტი“ მთავარი როლი შეასრულა. 1999 წელს გადაიღო თავისი პირველი დოკუმენტური ფილმი „ედუარდ შევარდნაძის სამი ცხოვრება“. .1997 წლიდან საფრანგეთში დასახლდა, სადაც თანამშრომლობდა პიტერ ბრუკთან, ჟან–პიერ ამერისთან, ფილიპ მონიესა და ჟერარ პირესთან. ნინო კირთაძის სრულმეტრაჟიანი დოკუმენტური ფილმების უმრავლესობა პრესტიჟული საერთაშორისო პრიზებითაა აღნიშნული, მათ შორის არის ევროპული კინოაკადემიის ჯილდო საუკეთესო დოკუმენტური ფილმისთვის, რომელიც მას 2006 წელს მიენიჭა ფილმისთვის „გველეშაპი კავკასიის წმინდა წყლებში“. მისი ბოლო ნამუშევარი „დურაკოვო – ბრიყვების სოფელი“ (2008) სანდანსის კინოფესტივალზე საუკეთესო რეჟისურისთვის დაჯილდოვდა, ხოლო საფრანგეთში წლის საუკეთესო დოკუმენტურ ფილმად აღიარეს.

სინოფსისი

პოლიტიკური იგავი მსოფლიოში არსებულ უთანასწორობაზე და საერთაშორისო პოლიტიკის საეჭვო ღირებულებების შესახებ. 2008 წელი. რთული, ძალადობით აღსავსე პერიოდი საქართველოში  – საპრეზიდენტო არჩევნებიდან დაწყებული, აგვისტოს „ომითა და მშვიდობით“ დამთავრებული. ისტორია მისი მთავარი გმირების – საქართველოს პრეზიდენტის,  ხელისუფლების, ქართული ოპოზიციის, სხვა სახელმწიფოების ლიდერების, საერთაშორისო ორგანიზაციებისა და, რაც მთავარია, საქართველოს მოქალაქეების პირითაა მოთხრობილი.

ბიოგრაფია

რეჟისორი სიდიქ ბარმაკი დაიბადა 1962 წელს ავღანეთში. ის სწავლობდა მოსკოვში კინომცოდნეობის ფაკულტეტზე. დაწერილი აქვს სცენარები მრავალი ფილმისთვის, გადაღებული აქვს მოკლემეტრაჟიანი ფილმები. მისი პირველი მხატვრული ფილმი იყო ოსამა, რომელმაც მრავალი კინოფესტივალის ჯილდო აიღო, მათ შორის კანის კინოფესტივალის პრიზი და ოქროს გლობუსი (ამერიკის კინოაკადემია). ბარმაკი იყო ავღანური ფილმების ორგანიზაციის დორექტორი 1992-1996 წ.წ.  შიდიქ ბამრკაი არის ასევე “ავღანეთის ბავშვთა საგანამანათლებლო მოძრაობის” დირექტორი. ეს ორგანიზაცია დაარსებულია ირანელი კინორეჟისორის მოჰსენ მაჰმალბაფის მიერ და მისი მიზანია განათლების, კულტურის და ხელოვნების პრომოცია ავღანეთში. 



სინოფსისი

12 წლის ავღანელი გოგონა და  დედამისი სამსახურს კარგავს, მას შემდეგ, რაც თალიბები ხურავენ იმ საავადმყოფოს, სადაც ისინი მუშაობდნენ. დედას არჩევანი არ რჩება და იძულებულია ქალიშვილი შენიღბოს, როგორც ბიჭი. მას ოსამას ეძახიან. გამუდმებული შიშის ქვეშ მყოფი ოსამა იწყებს სახიფათო და გაურკვეველ მოგზაურობას, რათა თალიბებმა მისი ნამდვილი ვინაობა არ აღმოაჩინონ.

ბიოგრაფია

 
ლევან კოღუაშვილი დაიბადა 1973 წელს. სწავლობდა რუსეთის სახელმწიფო კინოინსტიტუტში და ნიუ-იორკში კინორეჟისურის სამაგისტრო პროგრამაზე. 2002-2007 წლებში ცხოვრობდა ნიუ-იორკში, სადაც სწავლობდა ნიუ იორკის ხელოვნების სკოლაში.  გადაღებული აქვს რამდენიმე მოკლემეტრაჟიანი და დოკუმენტური ფილმი. 2008 წელს დაბრუნდა საქართველოში თავისი პირველი მხატვრული ფილმის “ქუჩის დღეების” გადასაღებად, რომელიც 2010 წელს დაასრულა და მრავალ საერთაშორისო კინოფესტივალზე იყო წარგენილი

სინოფსისი 

ფილმის მთავარი გმირი, 45 წლის თბილისელი ნარკომანი, თავისი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი არჩევანის წინაშე დგას: კორუმპირებული პოლიციელები მისგან მეგობრის შვილის – 16 წლის ბიჭის დაბეზღებას ითხოვენ. თუ დათანხმდება, წამლით და ფულით დაასაჩუქრებენ, ხოლო თუ უარს იტყვის, 10 წლით გაუშვებენ ციხეში და ამით მისი ცხოვრება პრაქტიკულად დასრულდება. კედელთან მიყენებული ფილმის მთავარი გმირი პოლიციელების წინადადებაზე თანხმდება და მეგობრის შვილის გასაწირად მიდის, მაგრამ ბოლო წუთს მასში დიდი ხნის წინ დაკარგული ღირსების ნატამალი იღვიძებს.

სინოფსისი

კაცი იღვიძებს და იწყება დღე, სანამ სამსახურში წავიდოდეს. სიურეალისტური ოცნება გადადის საშინელ რეალობაში, რაც გამოხატულია განსაკუთრებული გზით, იშვიათი თვალსაზრისით, როგორიცაა კბილის გახეხვა პირის ღრუს შიგნიდან. ასევე ადამიანის თვალისთვის უჩვეულოდ უცნაური ფერებია. ნივთებიც კი  გაცილებით დიდი ჩანს, თითქოს შუშიდან უყურებდე, და  რეალობის სიმბოლურ გამოსახულებას წარმოადგენს

სინოფსისი

უბრალო ისტორია წითელ ქურთუკიან და ქუდიან კაცზე, რომელიც სახლიდან ოფისში მიდის ის ავტობუსით მგზავრობს და მაღაზიასთან ჩერდება წიგნის საყიდლად. ოფისი დაკეტილია. ის სამჯერ ბრუნდება და ამასობაში გზად მეგობარი ხვდება. მეგობართან ერთად ცოტა ხნით კაფეში ჩერდება და შემდეგ კი სახლში ბრუნდება. ფილმში რიბჩინსკი ექსპერიმენტს მიმართავს - ეკრანს ცხრა ნაწილად ყოფს, და ასე მაყურებელს შესაძლებლობა მიეცემა ერთდროულად ადევნოს თვალი ქალაქის ცხრავე ადგილს. ყველა სცენა მნიშნელოვანია, მიუხედავად იმისა, იმყოფება თუ არა ფილმის გმირი, პროტაგონისტი წითელ ქურთუკიანი კაცი იმ ადგილას. 

სინოფსისი

ისტორია მონსტრზე, რომელიც საოცარი სიჩქარით მოძრაობს და ანადგურებს ყველაფერს, რაც კი გზად შეხვდება: ადამიანებს, ცხოველებს, მანქანებს, შენობებს, სიჩქარე ყოველ წამს მატულობს და ნივთები მონსტრის პირში თავბრუსდამხვევი სიჩქარით ცვივდება. ხოცვა-ჟლეტა  გადაღებულია ე.წ. სუბიექტური კამერით, და მაყურებელი თვალს ადევნებს ყოველივე ამას მონსტრის თვალთახედვით. 

სინოფსისი

36 პერსონაჟი ცხოვრების სხვადასხვა საფეხურიდან. სხვადასხვა დროის წარმომადგენლები, ურთიერთობენ ერთ ოთახში, მოძრაობენ მარყუჟში და მათ სტატიკური კამერა აკვირდება.

სინოფსისი

ორკესტრი არის უსასრულო პროცესი: ის იწყება შოპენის დაკრძალვის მარშით, ოციოდე ელექტრონული მოჩვენებებით, რომლებიც შემდეგ პიანინოს გასაღებად იქცევა და მთავრდება რაველის ბოლეროს მზარდი რიტმებით. 

სინოფსისი

“ნაბიჯებში” ყველაფერი ცოცხლად კეთდებოდა. რიბჩინსკის ჰქონდა 7 კამერა, 4 ვიდეო კამერა, და დიდი რაოდენობით კაბელები და მავთულები. როგორც ის ამბობს ყველაზე საინტერესო იყო კადრების დანახვა გადაღების დროს. ამგვარად, ამ და სხვა ტექნოლოგიების გამოყენებით, ის იყო ნაწილი წარსულისა მიუხედავად იმისა რომ კადრები უკავშირდებოდა აწმყოს.

სინოფსისი

მეოთხე განზომილება იწყება ბიბლიაზე მითითებით: დიდი გადაშლილი წიგნი ხსნის ფრთებს, სანთლის გარშემო იხვევა, სინათლის სიმბოლო, დაბადებული სიტყვის შემქმნელებისგან (და უფალმა თქვა: და იყოს ნათელი!) შემდეგ ჩნდება უბრალო მასა რომელიც თვითონ იხსნება ნელ-ნელა. მოგვიანებით ადამიანი დადის მთის გარშემო. განხეთქილების ვაშლი, ჩნდება ჩარჩოს კუთხეშიქალი მამაკაცის გვერდით

სინოფსისი

კაფკაში, მის ყველაზე დრამატულ ნამუშევარში, რიბჩინსკიმ სრულყოფილი გახადა ჟესტების კონტროლის მექანიზმი. პოლონელი ხელოვანის წარმოსახვითი მოცულობა არის ჩეხი მწერლის ლიტერატურული პერსონაჟების და ადგილების გარდაქმნა. “როდესაც მე წავიკითხე კაფკა, იდეების გარდა კადრებიც მქონდა. რატომ ავირჩიე კაფკა ამდენ თემას შორის? იმიტომ რომ ის არის საუკუნის ყველაზე დიდი ვიზუალური მწერალი”,  ამბობს რიბჩინსკი. 

ბიოგრაფია

აბას კიაროსტამი დაიბადა 1940 წლის 22 ივნისს თეირანში. 1960-დან 1968 წლამდე კინემატოგრაფიული კარიერა დიზაინერობითა და რეკლამების რეჟისორობით დაიწყო. 1969 წელს მეგობართან ერთად ბავშვთა და მოზრდილთა ინტელექტუალური განვითარების ინსტიტუტში (კანუნი) ჩამოაყალიბა კინემტოგრაფიული დეპარტამენტი, სადაც წლების განმავლობაში რეჟისორებთან: ა. ნადერი, ბ. ბეიზაი, დ. მერჰჯუი, ე. ფოროზეში, სობრა შ. სალესი შექმნა მრავალი საინტერესო ფილმი. 1970 წლამდე კიაროსტამს გადაღებული აქვს მრავალი მოკლემეტრაჟიანი და სრულმეტრაჟიანი ფილმი. იგი არაპროფესიონალ მსახიობებთან ბუნებრივ, გარემოში მუშაობას ანიჭებს უპირატესობას. მის ნამუშევრებს ახასიათებს პოეტურობითა და სიმბოლიზმით შენიღბული ბასრი ჩეხოვისეული იუმორი. 1980-იანების ბოლოს კიაროსტამს დამსახურებულად აღიარებენ საერთაშორისო კინოფესტივალებზე და ელიტარულ კინოწრეებში. 1992 წელს მან მიიღო როსელინის პრიზი კინემატოგრაფში შეტანილი წვლილისათვის. 1997 წელს "ალუბლის გემომ" კანის კინოფესტივალის ოქროს პალმის რტო დაიმსახურა, ფილმმა "ქარი წაგვიღებს" კი ჟიურის მთავარი პრიზის მფლობელი გახადა Venice Mostra-ზე 1999 წელს. 1997 წლის 13 ნოემბერს უინესკომ რეჟისორს ფელინის სახელობის მედალი მიანიჭა.


სინოფსისი 

ალი, რომელმაც თითქოს მიიღო შემოთავაზება მოჰსენ მაჰმალბახის ფილმში, შედის ერთ-ერთ ცნობილ და მდიდარ ოჯახში თეირანში და სთავაზობს წარმოჩენილ როლს ამ ფილმში. ადამიანები, რომლებიც მონაწილეობენ ამ ფილმში წარმოაჩენენ რეალურ მოვლენებს, რომელსაც თან სდევს სასამართლო განხილვის კადრები. 

ბიოგრაფია 

დაიბადა 1940 წლის 22 ივნისს თეირანში. 1960-დან 1968 წლამდე კინემატოგრაფიული კარიერა დიზაინერობითა და რეკლამების რეჟისორობით დაიწყო. 1969 წელს მეგობართან ერთად ბავშვთა და მოზრდილთა ინტელექტუალური განვითარების ინსტიტუტში (კანუნი) ჩამოაყალიბა კინემტოგრაფიული დეპარტამენტი, სადაც წლების განმავლობაში რეჟისორებთან: ა. ნადერი, ბ. ბეიზაი, დ. მერჰჯუი, ე. ფოროზეში, სობრა შ. სალესი შექმნა მრავალი საინტერესო ფილმი. 1970 წლამდე კიაროსტამს გადაღებული აქვს მრავალი მოკლემეტრაჟიანი და სრულმეტრაჟიანი ფილმი. იგი არაპროფესიონალ მსახიობებთან ბუნებრივ, გარემოში მუშაობას ანიჭებს უპირატესობას. მის ნამუშევრებს ახასიათებს პოეტურობითა და სიმბოლიზმით შენიღბული ბასრი ჩეხოვისეული იუმორი. 1980-იანების ბოლოს კიაროსტამს დამსახურებულად აღიარებენ საერთაშორისო კინოფესტივალებზე და ელიტარულ კინოწრეებში. 1992 წელს მან მიიღო როსელინის პრიზი კინემატოგრაფში შეტანილი წვლილისათვის. 1997 წელს "ალუბლის გემომ" კანის კინოფესტივალის ოქროს პალმის რტო დაიმსახურა, ფილმმა "ქარი წაგვიღებს" კი ჟიურის მთავარი პრიზის მფლობელი გახადა Venice Mostra-ზე 1999 წელს. 1997 წლის 13 ნოემბერს უინესკომ რეჟისორს ფელინის სახელობის მედალი მიანიჭა.
 

სინოფსისი 

უგანდა, 2000 წლის მარტი. აბას კიაროსმატი და მისი ასისტენტი სეიფოლა სამადიანი გაერთიანებული ერების სოფლის მეურენეობის განვითარების საერთაშორისო ფონდის თხოვნით კამპალაში ჩადიან. მთელი ათი Dდღის მანძილზე კამერაზე აღბეჭდეს ათასობით ბავშვის სახე, რომელთა მშობლებიც შიდსით დაიღუპნენ. ეს ჩანაწერები აღწერს ცრემლებს და სიცილს, მუსიკას და სიჩუმეს, სიცოცხლეს და სიკვდილს. ეს ფილმი ადასტურებს აფრიკის მზიან გამძლეობას, მიუხედავად ამდენი ტანჯვისა და დაავადებებისა. 

სინოფსისი

დოკუმენტური ფილმი, რომელიც ასახავს ლანდშაფტების სილამაზეს. შავ-თეთრი ფოტოგრაფიები პოეტური წიაღსველბით და  პოლიტიკური დატვირთვის მქონე მუსიკა. 

ბიოგრაფია

 
უილაიმ კარელი პარიზში სწავლის შემდეგ გადავიდა ისრაელში, სადაც დაახლოებით 10 წელი    ქალაქ კიბუცში ცხოვრობდა. 1981 წელს იგი დაუბრუნდა ფოტოგრაფიას და 10 წელი იმუშავა ფოტორეპორტიორად ისეთი სააგენტოებისთვის, როგორებიცაა „გამა” (1972-1976) და „სიგმა” (1976 - 1983). ამის შემდეგ კარელი იწყებს კინო რეჟისურას. ოთხმოციანი წლების მიწურულიდან იგი იღებს სხვადასხვა ისტორიულ და პოლიტიკურ-დოკუმენტური ჟანრის ფილმებს, რომელებიც უკავშირდება მეოცე საუკუნის საკმაოდ დელიკატურ საკითხებს.  მისი ფილმები ხშირადაა ნაჩვენები „არტეს” და „ფრანს 3” ტელეარხების მიერ. კარელი აგრეთვე ქმნის ფრანგ და ამერიკელ პოლიტიკოსთა პორტრეტებს – ვალერი გისკარდ ესტეინი, ფრანკ მიტერანდი, ჟან-მარი ლე პენი, ჯონ კენედი და ჯორჯ ბუშ უმცროსი.  შეერთებულ შტატებს  მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს კარელის ნამუშევრებში. ფილმის „თეთრი სახლის კაცების” – (ფილმი პრეზიდენტების შესახებ კრიზისის პერიოდში), იგი იკვლევდა ჩIA-ის საიდუმლოებებს. კარელი აგრეთვე ავტორია ფილმისა „მთავრის ბნელი მხარე“ (2002). ფილმში „ემფაიერ სთეით ბილდინგის მკვლელები” (2008)  

სინოფსისი 

რეჟისორი უილიამ კარელი იკვლევს უდიდეს საფონდო ბაზრის კრახს ისტორიაში, რომელიც მოხდა ნიუ-იორკის საფონდო ბირჟაზე,  80 წლის წინ, „შავი ხუთშაბათს”, 1929 წლის 24 ოქტომბერს. ფილმში ეკონომისტები და ისტორიკოსები ცდილობენ განიხილონ კრახის გამომწვევი მიზეზები, მისი ეკონომიკური და პოლიტიკური შედეგები.  კრახმა გამოიწვია უკიდურესი სიღარიბე და მემარჯვენეთა ზრდა, რამაც გავლენა იქონია შემდეგ დეკადაზე. ამის საილუსტრაციოდ რეჟისორი  1929 წლის შავ-თეთრი არქივების ფირებს იყენებს. პირველი ნაწილი - „კრიზისი”იმ წლის ანალიზს ახდენს, როცა საფონდო ბირჟამ კრახი განიცადა.  „შავი ხუთშაბათის“ უკეთ საილუსტრაციოდ ფილმში ისმის 20-იანი წლების მხიარული მუსიკა, ჩანს ქალების ცეკვა და უახლესი დიზაინის მანქანების მოძრაობა ნიუ- იორკის ქუჩებში. იზრდება მასობრივი მოხმარება ისეთი საგნებისა, როგორიცაა ავტომობილი, სარეცხი მანქანა და მაცივარი. საფონდო ვაჭრობა და ეკონომიკა გამოიყურება უფრო განვითარებულად,  ვიდრე ოდესმე. ყველაფერი კარგადაა საბედისწერო დღემდე.  

ბიოგრაფია

ფრანგმა, ახალბედა რეჟისორმა სელინ დანიემ, სორბონის უნივერსიტეტში სამართლის ფაკულტეტის დამთავრების შემდეგ, კინოში გადაინაცვლა. დანიე ფილმების წარმოებაში ჩაერთო პარიზში დამოუკიდებელ საპროდიუსერო სახლში- Les Enragés მუშაობის დროს. ის იყო ავანგარდული თეატრალური ჯგუფის -La Compagnie Vapeur წევრი. 2006 წელს, ნიუ იორკში გადასვლის შემდეგ, სანამ საკუთარ წარმოებას დაიწყებდა, დანიე მოდასა და კინო სამყაროში მუშაობდა. მისი ფილმები არის როგორც პრაქტიკული, ისე სუფთა ესთეტიური, რადგანაც მას გააჩნია უნიკალური ინდივიდუალური მიდგომა ყველაფრის მიმართ, რასაც აკეთებს. ამ ყველაფერმა კი ის მიიყვანა პირველ რეჟისორულ დებიუტამდე.

სინოფსისი 

დღესდღეობით მანჰეტენი ასოცირდება ძვირადღირებულ საკუთრებასთან, ცნობილ სავაჭრო ნიშნებთან და მოდის მიმდევრებთან. 70 წლების ბოლოს კი ის იყო ვირთხების და კრიმინალის ბუდე, იაფფასიანი და საზიზღარი - ადგილი სადაც ემიგრანტები, ღარიბი ხალხი და მსახიობები იყრიდნენ თავს.  მუსიკა, ხელოვნება, მოდა და კინოსამყარო სწრაფად ვითარდებოდა,  ნარკოტიკების და სიგიჟის ხარჯზე.

ბიოგრაფია

რობ ლემკინი არის Old Street Films-ის დამფუძნებელი და დირექტორი. მას გადაღებული აქვს 50 დოკუმნტური ფილმი BBC – სთვის,  Channel 4, ITV, Sky, The History Channel (US)  და Arts & Entertainment.- სთვის.  მიღებული აქვს მრავალი პრიზი ბრიტანეთში და საზღვარგარეთ და მისი ნამუშევარი ნაჩვენები იყო C4, BBC და  ITV – ზე. მას შექმნილი აქვს რამდენიმე ფილმი აზიის ისტორიასა და პოლიტიკაზე, მათ შორისThe Real Dr Evil (BBC/Arts & Entertainment 2003), Who Really Killed Aung San? (BBC2 1997), Malaya: The Undeclared War (BBC2 1998), China: Handle with Care (C4 2001) Bearers of the Sword (C4 2002) 

სინოფისი

ჟურნალისტი, რომლის ოჯახი ხმერ როუშის მიერ იქნა მოკლული, ათწლელულს ატარებს იმ ხალხთან დამეგობრებაში, რომლებმაც უამრავი მკვლელობა ჩაიდინეს კამბოჯიის “მკვლელობების მინდვრებში”. ამ მკვლელებისგან და მათი შეფისგან ის გებულობს ახალ და შემზარავ ამბებს იმდროინდელ გენოციდზე, მაგრამ სიმართლე, რომელიც აღმოაჩინა, ძვირად დაუჯდება. 

ბიოგრაფია 

სტივენ სოდერბერგი დაიბადა 1963 წლის 14 იანვარს, ატლანტაში (აშშ). სკოლის დამთავრების შემდეგ ჰოლივუდში წავიდა, სადაც შტატგარეშე რეჟისორად მუშაობდა. ჰოლივუდში სამუშაოდ  დრო ცოტა ჰქონდა, ის სახლში დაბრუნდა და მოკლემეტრაჟიანი ფილმების შექმნა და სცენარების წერა დაიწყო. პირველი წარმატება სოდერბერგს 1986 წელს მოუტანა, როდესაც როკ-ჯგუფ YES  –სთან გადაწყდა სრულმეტრაჟიანი კონცერტის გადაღება, ის გრემის მფლობელი გახდა (YES  9012 LIVE (1985). ამ წარმატების შემდეგ სოდერბერგმა გადაიღო მცირე ბიუჯეტიანი ფილმი „ვინსტონი” (1987), რაც შემდეგ განავრცო ფილმში „სექსი, ტყუილი და ვიდეოჩანაწერები” (1989). ფილმმა კანის კინოფესტივალზე ოქროს პალმის რტო მიიღო საუკეთესო რეჟისურისთვის, ხოლო საუკეთესო სცენარისათვის „ოსკარით“ დაჯილდოვდა. 1998 წელს სოდერბერგმა გადაიღო ფილმი „ხედვის გარეშე” (1998), არანაკლებ კრიტიკული და კომერციულად წარმატებული ფილმი, ვიდრე „სექსი, ტყუილი და ჩანაწერები” (1989). 2000 წელს კი სოდერბერგმა გადაიღო ორი ცნობილი და დღემდე პოპულარული ფილმი: „ერინ ბროკოვიჩი“ (2000) და „ტრაფიკი” (2000). ფილმები ნომინირებული იყო ოსკარზე და მოიპოვეს ჯილდო საუკეთესო რეჟისურისათვის.
 

სინოფსისი

 
ფილმი წარმოგვიდგენს მონოლოგისტ სპალდინგ გრეის იდუმალ პორტრეტს, ისე, როგორც ეს აღწერილი იყო მისი ყველაზე კრიტიკული ბიოგრაფის (სპალდინგ გრეი) მიერ. სოდერბერგმა, რომელიც თანამშრომლობდა გრეისთან „გრეის ანატომიის” გადაღების დროს, შეძლო იშვიათი კადრების მეშვეობით შეექმნა და წარმოედგინა ბოლო მონოლოგი. ფილმში, გრეის მამის და შვილის სახელებიც გაიელვებს, მაგრამ რეალურად იგი წარმოადგენს ერთი კაცის შოუს, რომელშიც კარგადაა დანახული სპალდინგ გრეის ინტელექტი და უნივერსალური ჭეშმარიტების დანახვის ნიჭი. 

ბიოგრაფია

გია დიასამიძე დაიბადა ქ. ბათუმში, 1971 წლის 9 იანვარს. 1977–1985 წწ. სწავლობდა ქ. ბათუმის 22–ე საშუალო სკოლაში. 1985–89 წწ. სწავლობდა ქ. ბათუმის საზღვაო სასწავლებელში. 1989 წ. ჩააბარა ქ. ბათუმის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, უცხო ენათა სპეციალობაზე, 1990 წლიდან სწავლა გააგრძელა ქ. თბილისის დამოუკიდებელ უნივერსიტეტში, რომელიც დაასრულა 1994 წელს. 2002 –2004 წლებში სწავლობდა ქ.მოსკოვში, რუსეთის სახელმწიფო კინოინსტიტუტში(ВГИК), სარეჟისორო ფაკულტეტზე. ფილმოგრაფია(დოკუმენტური ფილმები): 2010 წ.–„ინსაითი“; 2010 წ.–„მოლოდინი“; 2009 წ.–„როგორ კეთდება ანიმაცია“; 2007 წ.–„არტგენის კვალდაკვალ“; 2006 წ.–„ადილა“; 2005 წ.–„მოგზაურობა ფოლკლორში“.მუსიკალური კლიპები: 2009 წ.–„ნენა–ნენა“; 2009 წ.–„ალილო“; 2008 წ.–„მოდი, ვისწავლოთ ერთად“; 2007 წ.–„ჩვენ ერთად ვართ“; 2005 წ.–„გულის ვარდი“.
 

სინოფსისი

დოკუმენტური ფილმი „ინსაითი“ მოგვითხრობს ქართველი მომღერლის ნინო ქათამაძისა და ჯგუფის „ინსაითი“ მუსიკალური ცხოვრებისა და შემოქმედების შესახებ.  ფილმში გამოყენებულია ბოლო ათი წლის განმავლობაში გადაღებული ვიდეომასალები და ნაჩვენებია მათი მუსიკალური გზა. ფილმი გვაცნობს მუსიკოსებს და მათ შემოქმედებას. 

ბიოგრაფია

 
ბარტოზ კონოპკა დაიბადა 1972 წლის 8 სექტემბერს, პოლონეთში. იგი პოლონელ კინემატოგრაფისტთა ახალ თაობაში  ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კინორეჟისორია. კონოპკა კინოს თეორიას სწავლობდა კრაკოვის უნივერსიტეტში, კიშლოვსკის კინო დეპარტამენტში, კატოვიცის უნივერსიტეტში და ანჟეი ვაიდას კინოსკოლაში. მიღებული აქვს 30-მდე ჯილდო ფილმებისათვის, რომლებიც მსოფლიოს 30-მდე ქვეყნის ტელესივრცეშია  ნაჩვენები.


სინოფსისი

 
ისტორია ველურ კურდღლებზე, რომლებიც  ბერლინის კედლებს შორის ცხოვრობდნენ. 28 წლის მანძილზე „მკვდარი ზონა” მათი ყველაზე უსაფრთხო თავშესაფარი იყო - ბალახით სავსე ადგილი, მტაცებლებისგან თავისუფალი. ჯარისკაცები მათ ადამიანების თავდასხმისგანაც იცავდნენ. ისინი ჩაკეტილნი, მაგრამ ბედნიერები იყვნენ. როცა მათმა რიცხვმა ათასებს მიაღწია, ჯარმა  კურდღლების დევნა დაიწყო, მაგრამ კურდღლები გადარჩნენ.  ერთ დღეს კედელი დაინგრა. კურდღლები იძულებული იყვნენ მიატოვებინათ კომფორტული საცხოვრებელი და გადასახლებულიყვნენ დასავლეთ ბერლინში. მას შემდეგ, ისევე როგორც აღმოსავლეთ ევროპის მცხოვრებნი, ისინიც სწავლობენ თუ როგორ იცხოვრონ თავისუფალ გარემოში.

ბიოგრაფია

რეჟისორი და მწერალი რეგევ კონტესი დაიბადა 1976 წელს. დაამთავრა ბეზალელის ხელოვნების აკადემია იერუსალიმში. მისმა პირველმა მოკლემეტრაჟიანმა ფილმმა „ნაწილი 10,953” ისრაელის პირველი არხის მოკლემეტრაჟიანი ფილმების ფესტივალზე პირველი პრიზი მიიღო  და   იერუსალიმის საერთაშორისო კინოფესტივალის ფინალისტი გახდა. რეჟისორს გადაღებული აქვს ფილმები: პროექტ -The Moments Project for Jerusalem  International Film Festival--ისათვის,  – „ძებნილი” (2004), “სუვენირების მაღაზია”( 2005)

სინოფსისი  

 
სამი განქორწინებული, საშუალო ასაკის მამაკაცი პატარა, წარუმატებელ სადაზღვევო სააგენტოში მუშაობს, რომელიც  მენეჯერის ნაქირავებ ბინაში მდებარეობს. ფილმი იწყება 31 დეკემბრის აღწერით, რომელიც ყველაზე სტრესული დღეა სადაზღვევო კომპანიისათვის. კარგი განათლების მქონე სამეული (მათ შორის ფილმის რეჟისორის მამაც), ინარჩუნებს  იუმორის გრძნობას, თუმცა ბიზნესის წამოებაზე წარმოდგენა არა აქვთ. მათი კომპანია ფულის შოვნის შესაძლებლობებს კარგავს და გამუდმებით გაკოტრების ზღვარზე იმყოფება.

ბიოგრაფია

აგნიესზკა ვოიტოვიც-ვოსლოო რეჟისორი და მწერალია. 2003 წელს დაამთავრა ნიუ-ორკის თიშის სახელოვნებო სკოლა კინემატოგრაფიის სპეციალობით. მისი დებიუტი, მოკლემეტრაჟიანი ფილმით “პატე”, სანდენსის კინოფესტივალზე შედგა, შემდეგ კი მიიღო რამდენიმე პრესტიჟული პრიზი, მათ შორის NYU's Wasserman Award, Fielle d'Or-ი ბევერლი ჰილზის კინოფესტივალზე, ჟიურის მთავარი პრიზი ჰიუსტონის საერთაშორისო კინოფესტივალზე და ა.შ. Filmmaker Magazine-მა ვოიტოვიც-ვოსლოო დამოუკიდებელი კინოს 25 ახალ სახეს შორის დაასახელა. რეჟისორის პირველი მხატვრული ფილმი “ცხოვრება სიკვდილის შემდეგ” - ფსიქოლოგიური ტრილერი (ლიამ ნილსონი, კრისტინა რიჩი, ჯასტინ ლონგი) 2009 წლის ოქტომბერში გამოვიდა.
 

სინოფსისი

საშინელი ავტოავარიის შემდეგ ანა იღვიძებს და აღმოაჩენს, რომ ადგილობრივი დამკრძალავი ბიუროს დირექტორი ელიოტ დიკონი მის სხეულს დაკრძალვისთვის ამზადებს. დაბნეულ, შეძრწუნებულ ანას, რომელიც სრულიად ცოცხლად გრძნობს თავს, არ სჯერა რომ მოკვდა, მიუხედავად ელიოტ დიკონის ჩაგონებებისა, რომ ის უბრალოდ გარდამავალ ეტაპს გადის საიქიოს გზაზე. ბიუროს დირექტორი არწმუნებს გოგონას, რომ მიცვალებულებთან კონტაქტის უნარი აქვს, რომ ის ერთადერთია, ვისაც ანას დახმარება შეუძლია. დამკრძალავი ბიუროს შიგნით გამომწყვდეული, ელიოტის პირისპირ დარჩენილი ანა, იძულებულია თვალი გაუსწოროს  შიშებს და საკუთარ სიკვდილს შეურიგდეს. მაგრამ ანას მგლოვიარე მეგობარი ბიჭი პოლი არ ეჭვობს, რომ ელიოტი სულაც არ არის ის, რადაც თავს ასაღებს. დაკრძალვის მოახლოებასთან ერთად პოლი სულ უფრო და უფრო უახლოვდება შემაშფოთებელ სიმართლეს. მაგრამ ხომ შეიძლება უკვე ძალიან გვიან იყოს?! ანამ შეიძლება უკვე გადაკვეთოს საზღვარი და სხვა სამყაროში შეაბიჯოს.

ბიოგრაფია

დაიბადა 1969 წელს, თბილისში. 1993 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჰუმანიტარული ფაკულტეტი, სადაც შემდგომ ლექციებსაც კითხულობდა. დიმიტრი მამულია ლიტერატურულ-ფილოსოფიური ალმანახი “ლოგოსი”-ს მთავარი რედაქტორი იყო, რომელიც რუსეთსა და იაპონიაში იბეჭდებოდა. მისი ნაშრომი “სამგზის ჰესე” (Dreimal Hesse) გამოქვეყნდა გერმანიაში. გამოქვეყნებული აქვს ნაშრომი თემაზე მოსკოვური რომანტიკული კონცეპტუალიზმი. დიმიტრი მამულია გადიოდა სარეჟისორი და სასცენარო კურსებს და  გადაღებული აქვს შემდეგი მოკლემეტრაჟიანი ფილმები: “ენითაღუწერელი საზოგადოება” (2006) და “სირინოზების დუმილი” (2006)  ბაკურ ბაკურაძესთან ერთად გადაღებული ფსევდო-დოკუმენტური ფილმი “მოსკოვი” მოგვითხრობს ყირგიზულ ოჯახზე, რომელიც დედაქალაქში მოხვედრას ცდილობს. “სხვა ზეცა” მამულიას დებიუტია მხატვრულ კინოში. 

 

სინოფსისი

ალი და მისი 9 წლის ვაჟი ცენტრალური აზიის ვრცელ, უდაბურ სტეპებზე ცხვრის ფარასთან  ერთად დაეხეტებიან. ბიჭს დედა ენატრება, რომელიც არ უნახავს მას შემდეგ რაც მოსკოვში წავიდა, უკეთესი ცხოვრების საპოვნელად. ისინი მის პოვნას გადაწყვეტენ. დიდი ქალაქი მათთვის მძიმე ხვედრს ამზადებს: მუშის შემთხვევითი შემოსავალი და სიღატაკეში ცხოვრება. ალი მოთმინებით იტანს ყველა შეურაცხყოფას... ის ეძებს ცოლს, ცოცხალსა თუ მკვდარს, ყველგან დიდი ქალაქის ლაბირინთებში. ფილმი მოუკერძოებლად, დოკუმენტალურად ასახავს უფსკრულის პირას მდგარი კაცის ყოფა-ცხოვრებასა. უცხო გარემოში, რომელიც მას ინტუიტიური მოქმედებებისა და ურთიერთობებისაკენ უბიძგებს. ალი ვერ ამჩნევს რა ტელევიზიით გადმოცემულ დრამატულ მსოფლიო მოვლენებს, გარე სამყაროც უარს ამბობს შეამჩნიოს მისი შინაგანი დრამა.

ბიოგრაფია

კატარზინა დაიბადა 1980 წელს. სანამ დაიწყებდა ვარშავის და ანჯეი ვაიდას (სამაგისტრო) კინოსკოლაში სწავლას, მანამ გდანსკის უნივერსიტეტში ეკონომიკასა და სამართალს სწვლობდა. 2006 წელს როსლანიეკმა გადაიღო “შოფინგ ცენტრის გოგონები,” როგორც მოკლემეტრაჟიანი ფილმი, რომელმაც მას მოუტანა გდინიის პოლონეთის კინოფესტივალის სპეციალური პრიზი. “შოფინგ ცენტრის გოგონები” (2009) მისი პირველი სრუმლეტრაჟიანი მხატვრული ფილმი, რომელამც მოიპოვა საუკეთესო დებიუტის პრიზი   ERA New Horizons  –ის კინოფესტივალზე ვროცლავში (2009).

სინოფსისი

 
14 წლის ალისა აღმოჩნდება განსხვავებულ თინეიჯერების გარემოში, რომლებმაც გადალახეს 18 წელი და სხვა ფასეულობები გააჩნიათ. უხეში და სასტიკი მოზარდები  ალისას ცხოვრებას ჯოჯოხეთად უქცევენ, სანამ თავიანთ გარემოში ჩაითრევენ. ისინი კლიენტების ძებნაში სავაჭრო ცენტრებში დახეტიალობენ. ფილმში განხილულია ადრეულად მომწიფებული თაობის ბედი. 

ბიოგრაფია

რეჰა ერდემი დაიბადა სტამბულში 1960 წელს. დაამთავრა პარიზის უნივერსიტეტის კინომატოგრაფიის ფაკულტეტი, სადაც მიიღო მაგისტრის წოდება ვიზუალურ ხელოვნებაში. მას ფრანგულ-თურქული თანამშრომლობით გადაღებული აქვს სრულმეტრაჟიანი მხატვრული ფილმი “ო, მთვარე” (1989), რომელმაც ნანტის კინოფესტივალზე სხვადასხვა პრიზი მოიპოვა.  ერდემის მრავალი ფილმი იყო ნაჩვენები საერთაშორისო კინოფესტივალებზე, როგორებიცაა: ლოკარნოს, მოსკოვის და ვანკუვერის კინოფესტივალები.  

სინოფსისი 

კოსმოსი ქურდია, რომელიც სასაზღვრო ქალაქში ბრუნდება. როგორც კი ის ქალაქში მოხვდება, გადაარჩენს პატარა ბიჭს მდინარეში დახრჩობისგან, რის შემდეგაც იგი ცნობილი გახდება როგორც სასწაულთმოქმედი. კოსმოსი ძალიან უცნაური ადამიანია. ის არასდროს  ჭამს და სძინავს. მისი ყველაზე გასაოცარი უნარია, მაღალ ხეებზე აძრომა საოცარი მოხერხებულობით. იგი გულახდილად ამბობს საკუთარ სურვილს, რაც აშინებთ ქალაქის მცხოვრებლებს. ის სიყვარულს ეძებს. მალე კოსმოსი და ნეპტუნი, გადარჩენილი ბიჭის მოზარდი და, დაახლოვდებიან საკმაოდ ექსცენტრიული გზით – ხეებზე და სახურავებზე ჭიკჭიკით, რომელიც ჩიტების იმიტაციას წარმოადგენს. კოსმოსის ჩამოსვლასთან ერთად ქალაქის პატარა მაღაზიებში მასიური ძარცვა იწყება. მოგვიანებით ქალაქის მოსახლეობა გებულობს, რომ კოსმოსს გააჩნია ადამინების განკურნების ნიჭი, მაგრამ არასასიამოვნო შემთხვევების  გამო კოსმოსის ბედი იცვლება, რის შედეგაც კოსმოსი ქალაქს ტოვებს. 

ბიოგრაფია

აგუსტი ვილა დაიბადა 1961 წელს ბარსელონაში. ავტორია სხვადასხვა სატელევიზიო პროგრამისა, მათ შორის “ახალი ფიქცია”(1997),  “ალისა და თუთიყუში” (1997), და ასევე გადაღებული აქვს ფილმები: “შუშის კაცი”. (1993)  “სკამი პარკში”,(1999) და დოკუმენუტური ფილმი “3055 ჟან ლეონი”(2006). 



სინოფისი

მარია იტანჯება ალცჰაიმერის დაავადებისგან. მარიას 15 წლის შვილიშვილი ლუი საკუთარ თავში იკეტება, რათა გაექცეს მშობლების ოჯახურ კრიზისს. მას ქუჩიდან უპატრონო ძაღლები და კატები სახლში მოჰყავს. მამამის მიგელს სურს ბოლო მოუღოს თავისი შვილის ექსცენტრიულ ქცევას, მაგრამ ლუისს დედა იცავს. ამასობაში ბინაში ცხოველთა რიცხვი თანდათან იზრდება. “ფილმის გმირებს სჯერათ, რომ ერთადერთი, რისიც უნდა ეშინოდეთ კოღოებია. დარწმუნებულები არიან, თუ ყველაფერს შეზღუდავენ ამით მიაღწევენ ბედნიერებას, მაგრამ მიუხედავად ყველაფრისა, მუდმივი ბედნიერება დამდგარი წყალივითაა. და დამდგარი წყალი მალე იწყებს ლპობას. და მაშინ შეუძლიათ კოღოებს, მგლებად იქცნენ”- ამბობს ფილმის რეჟისორი აგუსტი ვილა. 

ბიოგრაფია

ურსულა  ანტონიაკმა დაამთავრა პოლონური (კინო/ტელე პროდუსინგი), და ჰოლანდიური (კინორეჟისურა) კინო აკადემია. მისი ფილმი "Bijlmer Odyssey" ერთ-ერთი იყო იმ მცირერიცხოვანი ჰოლანდიური სატელევიზიო პროდუქტიდან, რომელიც მრავალ ქვეყანაში გაიყიდა, როგორც ევროპაში ასევე მის ფარგლებს გარეთ. მისმა კომედიამ  ჰოლანდიაში ინტეგრაციის "Dutch for non Advanced", შესახებ როგორც მაყურებლის, ისე კრიტიკოსთა ყურადღება მიიქცია. “არაფერი პირადული” ურსულას დებიუტია მხატვრულ კინოში და საერთაშორისო კო-პროდუქციაში. ფილმი გადაღებულიაირლანდიაში, ჰოლანდიაში და ესპანეთში, სადაც მთავარ როლს სტივენ რი ასრულებს. ფილმი “არაფერი პირადული” - ურსულა  ანტონიაკის სხვა სურათების მსგავსად - პოეტურ გამოსახულების  და მსუბუქი ირონიის კომბინაციაა. 

სინოფსისი

ახალგაზრდა მეამბოხე ქალი და მოხუცი ბრძენი ერთმანეთს პირად თავისუფლებაზე უყვებიან. ჰოლანდიელი ქალი მიატოვებს რა მთელ თავის საკუთრებას, ნებაყოფლობით ხდება მაწანწალა და ნანატრ მარტოობას ირლანდიის, კონემარის მკაცრ პეიზაჟში აღმოაჩენს. ასაკშიშესული კაცი მარტო ცხოვრობს იზოლირებულ სახლში ირლანდიაში. ქალი რადიკალური და უკომპრომისოა. კაცი კი ბრძენი და ირონიული.ორივე მათგანი მარტოობაში ხედავს თავისუფლებას – ეს აერთიანებს მათ. ახალგაზრდა მოგზაური ქალი და მოხუცი განათლებული მარტოხელა მამაკაცი გარიგებას დადებენ: საკვები სამუშაოს სანაცვლოდ. მაგრამ ერთი პირობით: არაფერი პირადული. კონტაქტისა და შეკითხვების გარეშე. დღეს დღე მისდევს, ისინი კი თანდათან სულ უფრო და უფრო უახლოვდებიან ერთმანეთს. ვინ დაარღვევს პირობას პირველი და ვინ აღიარებს პირად ინტერესს?

ბიოგრაფია

 
ლი დანიელსი, პროდიუსერი და რეჟისორი, რომლის ფილმმაც “ძვირფასი” აიღო ოსკარი 2010 წელს ნომინაციებში: საუკეთესო სურათი და საუკეთესო რეჟისორი. ფილადელფიელმა დენიელსმა, უნივერსიტეტი 2 წლის შემდეგ მიატოვა და წავიდა ლოს ანჟელესში სცენარისტის კარიერის გასაკეთებლად. როგორც პროდიუსერი, მისი პირველი ფილმი იყო „მონსტრების ბალი“ (ბილი ბობ ტორტონი, ჰოლი ბერი) კრიტიკოსებმა დადებითად შეაფასეს. ფილმმა აიღო ოსკარი საუკეთესო სცენარისთვის და ჰოლი ბერმა კი საუკეთესო მთავარი როლის შესრულებისთვის. მომდევნო ფილმი იყო The Woodsman  (2004), და Shadowboxer  (2005). Precious-ის ჩათვლით, დანიელსი ცნობილია მძიმე დრამებით და უჩვეულო სამსახიობო არჩევანით.

სინოფსისი

ძვირფასი ჯონი სკოლის მოსწავლე გოგონაა, რომელსაც ცხოვრებაში კარგი არაფერი ჰქონია. ის ფეხმძიმედაა მამამისის შვილისგან უკვე მეორედ. მას წერა-კითხვა არ შეუძლია და თანაკლასელები სიმსუქნის გამო დასცინიან. სახლში საშინელი სიტაუცია აქვს, სადაც დედამისია უფროსი და ჯონი როგორც ემოციურად, ისე ფიზიკურად ტერორის ქვეშ ჰყავს. ინსტინქტები ერთ რამეს ეუბნება: თუ ოდესმე გადაწყვეტს ამ მარწუხებიდან გამოსვლას, მხოლოდ საკუთარი თავის იმედად უნდა იყოს.

ბიოგრაფია

ჩინგიზ რასულზადესცენარისტი, რეჟისორი და პროდუსერი ჩინგიზ რასულზადე დაიბადა 1972 წელს ბაქოში (აზერბაიჯანი).  1998 წელს აზერბაიჯანის სახელმწიფო სახელოვნებო ინსტიტუტის დასრულების შემდეგ ჩააბარა მოსკოვის კინოსკოლაში (ВГИК). რომელიც დაამთავრა 2004წელს გადაღებული აქვს ორი მოკლემეტრაჟიანი დოკუმენტური ფილმი: MIMoZHIZNI (2003) და პრიზის მფლობელი Gestures. Reconciliation… (2005) “თოჯინები” მისი დებიუტია მხატვრულ კინოში.

სინოფსისი

ბაქო, აზერბაიჯანი, 1989წელი. იმპერიის დაცემა მოახლოებულია. ახალგაზრდების ჯგუფი მიკი მაუსის და სხვა პერსონაჟების ფორმებში გადაცმული, ზღვის სანაპირო პარკში მუშაობს და  გამვლელებს მათთან ფოტოების გადაღებას სთავაზოებნ.  ეს ნიღბები მათი მოწიფულობის სიმბოლოა, რადგან ეს ყმაწვილები საკუთარი თავის ძიებაში არიან, მაშინ როდესაც ისტორიული მოვლენები შეუბრალებლად აისახება მათ ცხოვრებაზე. “თოჯინები” არის ნოსტალგიური ზღაპარი რასულზადეს თაობის ზრდის შესახებ. ფილმი იუმორით მოგვითხრობს რიგით აზერბაიჯანლების უმოწყალო ბედზე, რომლიც გამოწვეულია უკანასკნელი 20 წლის სოციალურ-პოლიტიკური ცვლილებებით. 

ბიოგრაფია

ფადრინ საჰებ ზამანი დაიბადა 1963წელს  თეირანში. დაამთავრა თეირანის ხელოვნების უნივერსიტეტი. გადაღებული აქვს სამი მოკლემეტრაჟიანი ფილმი და თავი დაიმკვიდრა, როგორც პროფესიონალმა ხმის რეჟისორმა. დრამა “არის რაღაც, რაც თქვენ არ იცით” ზამანის სარეჟისორი დებიუტია.

სინოფსისი

 
ღამის ცვლის ტაქსის მძღოლი ალი, თეირანის ქუჩებში მუშაობს და სხვადასხვა ტიპის ადამიანებს ხვდება. მდუმარე, უნუგეშო კაცი ქალაქის უკანასკნელი ტრადიციული კაფის მეპატრონე დენისს და მომხიბვლელ ლეილას გაიცნობს. ორივე მათგანი მნიშვნელოვან ადგილს იკავებს მის კლიენტთა შორის. ალი უახლოვდება იდუმალ ახალგაზრდა ქალს, რომელთანც მსგავსი ხასიათი  და ღრმა შინაგანი იზოლაცია აკავშირებს. დაუმთავრებელი წინადადებებით სავსე ბანალური საუბრების მიღმა, პროტაგონისტების წარსულის ღრმა ტრავმები იმალება, რომელთაც საწყის ცხოვრებისეულ გზას დააშორეს ისინი.. დებიუტანტი რეჟისორის ფარდინ საჰებ ზამანის მარტინ სკორსეზეს “ტაქსის მძღოლის”(1976) გავლენით შექმნილი მელანქოლიური, ამაღელვებელი დრამა მოგვითხრობს ადამიანების გაუცხოებაზე.  

ბიოგრაფია

ამერიკული დამოუკიდებელი კინოს ერთ-ერთი თვალსაჩინო წარმომადგენელი, რომლის ნამუშევრებზეც მნიშვნელოვანი გავლენა ჰქონდა ევროპულ ფილმებს. წარმატებული დებიუტის შემდეგ (Permanent Vacation  1980), გადაიღო (Stranger Than Paradise 1984), რომელმაც მოიპოვა ჯილდოები კანის , სანდენსის და ლოკარნოს ფესტივალებზე. (Mystery Train 1989) და (Dead Man 1995) ნაჩვენები იქნა კარლოვი ვარში, ისევე როგორც ნაჩვენები იყო Broken Flowers (2005), რომელმაც აიღო მთავარი პრიზი კანის ფესტივალზე. „სიმპსონების“ მე-19 სეზონის, მე-18 ეპიზოდში , ჯარმუშმა რომელიც ცხოვრობს და მუშაობს ნიუ იორკში, თავის ფილმებზე თქვა, რომ ეს არის „სოციალური შეუსაბამობები - ამერიკული ოცნების ბნელი მხარე“ 
 

სინოფსისი

 
მარტოხელა, უსახელო კაცი მოგზაურობს ესპანეთის სოფლებში და ხვდება უცნაურ ხალხს ფინჯან ყავაზე და აგროვებს ინფორმაციას. რა არის მისი განზრახვა და რას იწერს ასანთის კოლოფებზე?

ბიოგრაფია

 
პოლონელი რეჟისორი, პროდიუსერი და მსახიობი რომან პოლანსკი დაიბადა 1933 წლის 18 აგვისტოს საფრანგეთში. პოლანსკიმ 1961 წელს დატოვა პოლონეთი და გადავიდა საფრანგეთში საცხოვრებლად რამდენიმე წლით, ხოლო შემდეგ კი ბრიტანეთში, სადაც ის ჟერარ ბრენჩთან ერთად მუშაობდა 3 ფილმზე, მათ შორის ღეპულსიონ „ზიზღი“ (1965). 1968 წელს ის გადასახლდა  ა.შ.შ–ში, სადაც მალეე მოიპოვა  აღიარება ოსკარის მფლობელი საშინელებათა ფილმით “Rosemary’s Baby”  („როზმარის პატარა“).პოლანსკის პირველი სრულმეტრაჟიანი მხატვრული ფილმი „დანა წყალში“ (1962), რომელიც გადაღებულ იქნა პოლონეთში, ნომინირებული იყო ოსკარზე, როგორც საუეთესო უცხოური ფილმი. მას შემდეგ კიდევ 5 ოსკარი აიღო და 2002 წელს კი ოსკარი გადაეცა როგორც საუკეთესო რეჟისორს, ფილმისთვის „პიანისტი“. რეჟისორს ასევე მიღებული აქვს 2 BAFTA--ს პრიზი, 4 ცეზარი, ოქროს გლობუსი და ოქროს პალმის რტო. 

სინოფსისი

როდესაც წარმატებული ბრიტანელი მწერალი ,“სული“ თანხმობას განაცხადებს, რომ დაასრულოს ყოფილი ბრიტანელი პრემიერ მინისტრის ადამ ლანგის დღიურები, მისი აგენტი არწმუნებს, რომ ესაა მის ცხოვრებაში ყველაზე დიდი შანსი, მაგრამ პროექტი თავიდანვე გაწირული ჩანდა, რადგანაც მისი წინამორბედი (ლანგის ასისტენტი), უბედური შემთხვევისას გარდაიცვალა.ეს მღელვარე პოლიტიკური თრილერი არის ისტორია ტყუილის და ღალატის შესახებ – სექსუალურ, პოლიტიკურ და ლიტერატურულ საკითხში. მსოფლიოში, სადაც არავინაა ისეთი როგორიც ჩანს, „სული“ სწრაფად აღმოაჩენს, რომ წარსული შეიძლება იყოს მკვდარი, ხოლო ისტორიას წერს ის, ვინც ცოცხალია და თან შეუძლია  დაწეროს თავისი შეხედულებისამებრ.

ბიოგრაფია

რეჟისორ ლუკ ბესონს, რომელიც მიჩნეულია  სტივენ სპილბერგის ფრანგ ექვივალენტად, აქვს სწრაფი, ულტრა–სტილური, მაღალ ბიუჯეტიანი, მაღალ მოთხოვნადი ფილმების შექმნის რეპუტაცია. მყვინთავების ინსტრუქტორის შვილი, დაიბადა 1959 წლის 18 მარტს პარიზში და ბავშვობის უმეტესი ნაწილი გაატარა მყვითავების კლუბში იუგოსლავიასა და საბერძნეთს შორის. მისი ადრეული ცხოვრება მთლიანად წყალთან იყო დაკავშირებული. ლუკ ბესონის კრეატიული ნიჭი გამომჟღავნდა, როცა დაწერა პირველი ვარიანტი ფილმებისა „The Big Blue” დიდი ლურჯი (1997)  და The Fifth Element  (1997) – მეხუთე ელემენტი. მანმადე, სანამ 17 წლის ასაკში უბედური შემთხვევა მოუვიდოდა, რის შემდეგ ჩაყვინთვა აღარ შეეძლო და იძულებული გახდა  ბესონი  გარკვეული პერიოდი დაკავებული იყო სცენარების წერით და პროდიუსერობით, და მხოლოდ რამდენიმე წლის შემდეგ გამოვიდა მისი შემდგომი ფილმი „ანგელოზი-ა“ (2005 წ.), თუმცა დიდი წარმატება არ მოყოლია. პარალელურად ბესონმა დაიწყო ფანტასტიკური ჟანრის წიგნების წერა, რომლის მთავარი პერსონაში იყო არტური და მისი მოგზაურობები მინიმოის სამყაროში. შემდგომში კი წიგნის მიხედვით ბესონმა სცენარიც მოამზადა და გადაიღო  მხატვრულ-ანიმაციური ფილმი „არტური და უჩინარნი“ (2007 წ.). 

სინოფსისი

1912 წელი. ადელ ბლან–სეკი, შეუპოვარი ახალგაზრდა რეპორტიორი, ყველაფერზე წავა მიზნების მისაღწევად, ეგვიპტეში წასვლის და ნებისმიერი ზომის მუმიებთან შებრძოლების ჩათვლით. ამასობაში, პარიზში პანიკა ისადგურებს. 136 მილიონი წლის პტეროდაქტილის კვერცხი, ისტორიის მუზეუმის თაროზე, იდუმალ ვითარებაში იჩეკება და ფრინველი ქალაქს ატერორებს. მაგრამ ადელ ბლან–სეკს არაფერი აშინებს, რომლის თავგადასავლები უფრო მეტ უცნაურობებსაც იცნობს.